W epoce renesansu w XVI w., kiedy wzniesiono dwór oraz w XVIII w. gdy nastąpiła jego przebudowa na styl barokowy odradzały się normy estetyczne antyku. Możemy je obserwować w trzecim z kolei zdobionym medalionie, umieszczonym na suficie w sali II traktu. W dziewiątej odsłonie ciekawostek architektonicznych zaprezentujemy greckiego bohatera Heraklesa zwanego przez Rzymian, Herkulesem. Był on półbogiem zrodzonym ze śmiertelnej królowej Alkmeny i z boga Zeusa. Jako heros był patronem kultury, zdrowia, opiekunem pałaców. Herakles ucieleśnia odwieczny sen o potędze, a jego przykład dowodzi, że dzięki męstwu i wytrwałości można dokonać bohaterskich czynów. Bogini Hera, małżonka Zeusa w gniewie za niewierność jej męża, starała się przez całe życie szkodzić Heraklesowi. Kiedy miał dziesięć miesięcy Hera nasłała na niego dwa wielkie węże, jednak dziecko zadusiło je własnymi rękami, dając tym pierwszy dowód swej nadludzkiej siły. Mając 18 lat, zabił lwa z Kitajronu, który siał spustoszenie w stadach owiec króla Tespiosa. W trakcie 50 - dniowego polowania aż 49 córek władcy ofiarowywało mu swoje wdzięki. Jedynie córka Anteja nie uległa urokowi Heraklesa i pozostała jego kapłanką w sanktuarium w Tespiach.Heros również wykazał się wsparciem w czasie wojny i został nagrodzony przez króla Teb, który oddał mu za żonę córkę Megarę. Jednak w przypływie szału, który zesłała na niego Hera, zabił swoją rodzinę wziąwszy ich za wrogów. W celu odpokutowania tej zbrodni Herakles musiał zgodnie z radą wyroczni delfickiej wykonać 12 niezwykle trudnych prac zleconych w czasie służby u króla Eurysteusza. Znany nam z siły i sprytu Herakles śmiało stawał przeciwko dzikim zwierzętom i potworom, uosabiającym wrogie, pierwotne siły natury. Przy tym Herakles był doskonale uzbrojony. Jego podstawowymi atrybutami, a także podarunkami od bogów były: łuk wraz ze strzałami od Apollona, miecz od Hermesa, kołczan od Hefajstosa oraz pancerz od Ateny. W czasie pierwszej pracy, czyli polowania na lwa nemejskiego, wykonał sobie maczugę z drzewa oliwnego, która również stała się jego znakiem rozpoznawczym. Odtąd jego wyposażenie stanowiło odzienie z lwiej skóry i hełm z jego głowy. W omawianym medalionie Herakles jest ukazany podczas wykonywania drugiej pracy, polegającej na zgładzeniu hydry lernejskiej. Był to wielogłowy wąż wodny, żyjący niedaleko Lerny, który pustoszył zbiory i trzody kraju Argolidy. Heros posługując się swoimi umiejętnościami w strzelaniu z łuku, wypędził poczwarę z jaskini, a następnie zaczął się z nią zmagać urywając jej głowy za pomocą zakrzywionej szabli. W czasie tej pracy pomagał Heraklesowi jego bratanek Jolaos, a ochraniała go w walce Atena. Aby zapobiec odrastaniu odciętych głów hydrze, miejsce po oderwanych łbach jego towarzysz przypalał ogniem. W końcu Herakles odciął znajdującą się na środku nieśmiertelną głowę i zakopał ją w ziemi, przywalając olbrzymim głazem. Krew hydry okazała się śmiertelną trucizną i posłużyła Heraklesowi jako jad do zatrucia strzał, czyniąc z nich straszliwą broń. Stanowiła też składnik napoju miłosnego, którego tajemnicę powierzył Dejanirze – drugiej żonie Heraklesa podstępny centaur Nessos. Dejanira będąc zazdrosna o uczucia ukochanego w celu zapewnienia sobie miłości ofiarowała mu szatę umoczoną w zatrutej krwi Nessosa. W konsekwencji Herakles po włożeniu szaty zmarł w męczarniach. Herakles stał się największym herosem antycznej Grecji, a wieczną sławę i uwolnienie od winy zapewniło mu wykonanie niezwykle trudnych prac w czasie 12 letniej służby. Jego trud został zwieńczony i Zeus na Olimpie obdarzył go nieśmiertelnością. Hera patronka małżeństwa wyzbyła się swej nienawiści do niego i oddała mu swą córkę, boginię młodości Hebe, za żonę. Kryjąca się za nim nadludzka siła to alegoria, która przejawiała się w przychylności człowiekowi i oswobodzeniu ludzkości od różnych utrapień. Niezwykłe cechy takie jak dobroć, pracowitość i pokonywanie wszelkich przeciwności losu było dla niego czymś powszednim. W XVIII w. gospodarze pałacu umieścili na suficie medalion Heraklesa, który jako ulubieniec bogów ujął także ich serca. Jako opiekun pałaców miał za zadanie utrzymywać pokój i chronić tutejszy zabytek od niebezpieczeństw.
